Qaranlığın izi ilə...
İran tarixinə nəzər salsaq, indiyədək bu coğrafiyada demokratik hökumətin qurulmadığını görərik. Daim avtoritar rejimlər və bu quruluşların başında dayanan diktator şahlar və rəhbərlər hakimiyyətdə olublar. Sosioloji baxımdan bu tip hökumətlərin mahiyyəti bəllidir. Tarix göstərir ki, bu cür sistemlərdə yaşayan və diktatorun əmrinə tabe olan əhalinin demək olar ki, rejimi tənqid etmək belə haqqı olmur. Diktatorlar hər zaman xalqın ona yaltaqlanmasını, məddahlıq etməsini istəyirlər. Despotik şahlar və rəhbərlər fiziki və hərbi güc sayəsində gücsüz əhalini qorxudaraq onları özlərinə tabe etməyə çalışırlar. Odur ki, bu cür hakimiyyətlər zorakılıq və qorxu əsasında yaradılır. Odur ki, belə rejimlərdə yaşayan xalqda qorxaqlıq xarakteri ümidin yerini tutur. Avtoritar hakimiyyətlər ölkənin bütün resurslarından sadəcə öz hakimiyyətlərini saxlamaq üçün istifadə edir, ətrafındakı yaltaq və məddah insanları mükafatlandırıb rifah içində yaşamalarına dəstək olurlar. Yaltaqlar sosial təminata qovuşarkən xalqın əksəriyyəti yoxsulluq və pulsuzluqdan əziyyət çəkir.
